W Warszawie zmarł Zbigniew Romaszewski, wicemarszałek Senatu VII kadencji. W latach 1989-2011 sprawował przez 7 kadencji nieprzerwanie mandat senatora. W Senacie I, II, IV i VI kadencji przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Wybitny działacz opozycji w czasach PRL, więziony i represjonowany. Od 2011 r. członek Trybunału Stanu. Odznaczony Orderem Orła Białego w 2011 r.

Urodził się 2 stycznia 1940 r. w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego został wywieziony do obozu w Turyngii. Ojca zamordowano w 1944 r. w obozie koncentracyjnym. W 1964 r. ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 r. obronił doktorat w Instytucie Fizyki PAN, gdzie pracował od ukończenia studiów do represyjnego zwolnienia w 1983 r. Po wyjściu z więzienia pracował w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego jako redaktor „Acta Physica Polonica”.

W 1976 r. uczestniczył w akcji pomocy robotnikom Radomia. Od 1977 r. był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej Komitetu Obrony Robotników (KSS KOR) i wraz z żoną Zofią prowadził biuro interwencyjne, niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną. Na przełomie lat 1979-1980 organizował Komisję Helsińską, nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień KBWE. Pod jego redakcją komisja opublikowała Raport Madrycki, omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL. Kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, został wybrany do Prezydium NSZZ „Solidarność” Zarządu Regionu Mazowsze, a następnie do Komisji Krajowej. Współorganizował podziemne Radio „Solidarność”. Był więziony od 1982 r. do 1984 r., sądzony w procesach twórców Radia „Solidarność” i KSS KOR. Organizował Międzynarodowe Konferencje Praw Człowieka: w 1988 r. w Krakowie, w 1990 r. w Leningradzie i w 1998 r. w Warszawie.

Źródło informacji: www.senat.gov.pl

Fotografia: Michał Józefaciuk, Archiwum Senatu